Café’s in Essen… Café Volksvriend

Café Volksvriend op de Wildert bestaat al meer dan honderd jaar. In 1910 werd het bemand door Ludovicus Van Dorst en Trinette Van Dorst.

Historie Café Volksvriend

In de jaren dertig was er een vechtpartij tussen de eigenaar (naam onbekend), en nog iemand. Het slachtoffer werd de volgende dag dood in de Beylestraat gevonden. Het café werd hierna verkocht aan de brouwerij, waarna Jef Huysmans en Veronica Van der Mast het café hebben uitgebaat.

“Jef en Veronica waren mijn grootouders langs moeders kant”, vertelt Leo Debacker (72), “in 1945 zijn mijn ouders er in gekomen: Jos Debacker en Martha Huysmans. Zij hebben Café Volksvriend begin zestiger jaren gekocht. Thuis waren we met z’n zessen, twee broers en vier zussen. We hebben allemaal in het café geholpen, zo ging dat vroeger.”

Het café zag er vroeger anders uit dan tegenwoordig. “De toog kwam vroeger nog maar tot de deur naar de keuken. Het kamertje waar nu de duivenbond zit, was er toen nog niet. De kachel stond iets rechts voor de voordeur. Rechts stond het biljart en waar nu het rokerskotje staat, stond de jukebox. Zaal Flora was er altijd al. Daar werden in de vijftiger jaren films vertoond waar de blote benen van vrouwen in te zien waren, de priester noemde dat daarom toen het duivelskot.”

Winter: Café in de keuken

In de winter werd het café niet alle dagen verwarmd als er weinig volk was. “Die paar mensen gingen dan allemaal gezellig in de keuken zitten”, herinnert Leo zich, “Net als nu waren er verschillende soorten bier, zoals Imperial, Paardje en Tigra pils. De meeste van die bieren zijn nu verdwenen. Jenever mocht niet geschonken worden, sowieso geen sterke drank. Dus dat gebeurde onder de tafel.”

Smokkelen van boter en… koeien

In de vijftiger jaren werd er veel gesmokkeld, met name boter. “Boter werd gesmokkeld in die grote Amerikaanse auto’s. Als ze dan bij de grens werden aangehouden, reden ze snel door. Ging de douane er achteraan, dan werd er een luikje in de Amerikaanse auto opengetrokken en vielen er allemaal kraaienpoten op de weg. Daar reed de douane dan zijn banden op kapot.”

Niet alleen boter werd er gesmokkeld. “Als je via de Kloosterstraat recht overstak, de grens over waar nu het fietspad is, kwam je op een paadje via welk heel veel koeien zijn gesmokkeld. Net als via Horendonk en Nieuwmoer. “

Zaal Flora

“Stropers en jagers brachten hun vangsten via zaal Flora binnen. Dit werd ingepakt en met de trein naar Brussel verstuurd om op een soort veiling verkocht te worden. De vogelvangers brachten hun gevangen vogels ook binnen (spreeuwen en lijsters). Dat kon van 1 oktober tot en met 15 november. De opbrengsten gingen terug naar de vogelvangers, jagers en stropers.”

Dag van de lege portemonnee

“Vroeger was het kermis op zondag, maandag en dinsdag. Op maandag hielp dan iemand anders in het café, want dan ging ik met mijn broer en zussen de andere cafés langs. De woensdag aansluitend noemden ze de Dag van de lege portemonnee. Als mensen dan nog een beetje geld over hadden, kwamen ze dat op die dag opdrinken.”

Van Ria Debacker naar Walter en Annette

“Nadat mijn moeder in 1988 overleed, is mijn zus Ria in de zaak gegaan, ze heeft het bedrijf later ook gekocht. Mijn vader overleed in 1996. Toen mijn zus ermee ophield, hebben Walter en Annette de zaak nog dertien jaar uitgebaat.“

Wim Verdijck en zijn vrouw Ann

Na Walter en Annette namen Wim en Ann het stokje over, waarmee het voortbestaan van het café voor vele jaren gegarandeerd is.

Verenigingsleven

Zowel vroeger als nu hebben diverse verenigingen hun onderkomen bij Café Volksvriend gevonden. Vroeger waren dat de biljartvereniging, de Koperwiek, de voetbal, de vissersclub, wielerclub ’t Pedalleke, Spaarkas Hoe meer hoe liever en Duivenbond de Snelle Vlucht.
Een deel is Café Volksvriend trouw gebleven: Duivenbond de Snelle Vlucht (sinds rond 1975), de Koperwiek (meer dan zestig jaar), ’t Pedalleke en Spaarkas Hoe meer hoe beter (al vijftig jaar), V.V. De Bosrand en KSV de Wildert hebben zich ook aangesloten.

Te lang blijven hangen…

Te lang aan de toog blijven hangen is van alle tijden en wordt door veel echtgenotes niet gewaardeerd. “Als sommige mannen te lang aan de toog bleven hangen, kwamen hun vrouwen ze met veel lawaai halen en schreeuwden dat ze naar huis moesten komen. Eén vrouw had een subtielere aanpak. Als die haar man kwam halen, ging ze gezellig bij hem zitten en gaf rondjes voor de hele zaak op rekening van haar man. Na het tweede rondje wilde haar man zelf weg, omdat de rekening te hoog werd.”

LW

Met medewerking van Archief Heemkundige Kring Essen.

Meer nieuws: Wildert heeft nieuw jeugdcafé: W&A

Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.