Aangenaam kennis te maken, mijn naam is Zorba

14 december 2016 Dier in de kijker, Essen, Nieuws

Wat had mijn baasje een verdriet toen hij me af moest staan, hij vond het echt heel erg. En ik ook, want ik hield heel veel van hem. Maar het kon niet anders: hij moest naar een rusthuis. Hij vergat me soms eten te geven. Dan had ik wel erge honger, maar ik snapte dat hij het niet expres deed. Wandelen ging ook niet echt goed meer, dat hield hij niet lang vol.

Hij zorgde zo goed voor me, de lieverd, ik kreeg mijn trimbeurten altijd op tijd. “Dat hoort zo bij bouviers.” zei hij en ook dat ik zijn kind was. We waren onafscheidelijk en nu kan ik niet meer bij hem wonen. De laatste maanden zorgde ik een beetje voor hem, ik lette goed op hem en speelde een beetje de baas, anders zou hij misschien nog meer vergeten.
Ik heb het nooit erg gevonden om alleen thuis te zijn, ik kon dan lekker het huis tegen inbrekers beschermen. Andere honden vind ik wel leuk, samen wandelen ook, maar aan het eind heb ik er dan ineens genoeg van en wil ik weer alleen zijn. Er wordt wel eens gevraagd of ik bij kleine kinderen of katten kan, maar daar heb ik totaal geen ervaring mee en durf het zelf eigenlijk niet aan. Gewoon, omdat ik het niet weet en niet wil dat er iets gebeurt.

Ik zoek een baas die ook echt een ‘baas’ is en waar ik gehoorzaam aan kan zijn. Ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Binnen ben ik vanzelfsprekend zindelijk, daar bestaat geen twijfel over! Want mijn vorige baasje heeft me goed opgevoed en me manieren geleerd. Weet je, ik zoek een baasje die mogelijk ervaring heeft met bouviers, maar in ieder geval met honden. Laten we zeggen dat ik wat sturing nodig heb, maar dan heb je ook wel een heel leuke hond! Vraag maar aan mijn vorige baasje, maar hier in Canina weten ze het ook, echt wel…