Zakjes stabilisé halen

Ik heb wat klinkers gelegd (danzij het vakkundig advies van ne goeie maat). Omdat mijn werk-/doggymobiel een Fiat 500 is, moest ik om de paar dagen langs Gamma of Hubo voor zakjes stabilisé. 25kg weegt zo een lomp loodzwaar zakje en vier stuks is de maximale hoeveelheid dat ik kan meesleuren.
Ik, elke keer in vuile werkkleding of course, naar de winkel. Daar elke keer een gevecht aangegaan met aaneenklevende (?) zakken, om die van een pallet tot op mijn karretje te sleuren. Om dan alles van dat veel te laag karretje in mijn auto te snokken. Toen ik mijn derde lading ging halen en deze aan het inladen was op de zetel van de passagierzetel (koffer vol), begon mijn wagen richting autobaan te rollen. Ik dook allesbehalve elegant over de zakken naar mijn vergeten opgetrokken handrem. De auto was echter langs de bestuurderskant tegen een reclamebord gerold. Met gevolg dat ik knalrood onder de toeziende blik van twee, niet reagerende mannen, over de zakken langs de passagierskant in mijn auto moest kruipen.

Maar… de vierde keer ging ik in een elegant gedecolleteerde jurk nog snel drie zakjes halen. Ik moest naar een etentje en de winkel zou zo sluiten en de dag erna was hij gesloten. Ik kreeg onmiddellijk hulp om de zakjes van het pallet op mijn karretje te gooien en op de parking hielp een vriendelijke man alles in de auto te laden met een brede glimlach. De keer daarop ging ik in het zelfde kleedje naar den Hubo, waar een ferme verkoper mijn zakjes ook op het karretje legde, vervolgens vond dat het karretje te zwaar was om er mee naar de kassa te rijden en daarbovenop ook nog meeging naar mijn auto om alles in te laden.
Dat kleedje hangt nu in mijn werkgeriefkast, waar mijn schoenen met hoge hakken stralen naast mijn werkbotinnekes.
Ik heb in het kort nog wat zakken snelbeton nodig… van den Hubo, want die verkoper zijn oogjes twinkelden het hevigste.

Martine de Weerdt