Pater Aloïs Willemsen - Trots op zijn beroep - 2024

Trots op zijn beroep. Pater Aloïs Willemsen vertelt!

23 maart 2024 Essen, Nieuws, Trots op mijn beroep

Je beroep is vaak iets waar je voor kiest, voor Pater Aloïs Willemsen (88) ging het een stuk verder. Voor hem was het zijn roeping, die hij vandaag de dag nog volgt. Het is op 30 maart zestig jaar geleden dat hij tot priester werd gewijd.

Boerderij in Achterbroek

“Mijn ouders woonden op een boerderij in Achterbroek, waar ik ook geboren ben”, vertelt Pater Willemsen. Toen ik veertien maanden oud was, is mijn vader aan buikvliesontsteking overleden. “Ik had vijf zussen en ging naar school in Achterbroek. In 1944 is mijn moeder hertrouwd met een broer van mijn vader.”

De Broeders van Liefde

“Ik ging enkele jaren naar de Broeders van Liefde in de Stationsstraat, daarna naar het College. Daar kwam ik in gesprek met een missionaris, die vertelde over zijn werk in Congo. Zijn inzet, de nabijheid voor de arme mensen, het bouwen van scholen, …, ze deden alles voor de ontwikkeling van de mensen. Ze bouwden en onderhielden bruggen en wegen tussen de dorpen, zodat mensen hun producten ook elders konden verkopen. Ook zorgden ze voor de zieken, omdat ze medicijnen hadden. Dat alles sprak me erg aan. Van huis uit ben ik religieus en dat laatste jaar op het College moesten we een besluit nemen.”

Priester Redemptorist

“De Redemptoristen waren erg gekend in de streek en mijn moeder en grootvader hadden contact met een paar paters van de Rommeshoeve. Dat was voor mij dus een vertrouwde omgeving. Samen met zes andere leerlingen van het College en nog een externe, besloten we Priester Redemptoristen te worden. Mijn moeder en haar man stonden hier zeer positief tegenover, ondanks dat ik de enige zoon was.”

Noviciaat

“De laatste jaren op het College werd je al gepolst over wat je wilde gaan doen. We zijn toen naar het Noviciaat (Vormingsjaar) in Sint-Truiden gegaan. Daar word je uitgelegd wat het doel is van de congregatie. Aan het eind van dat jaar werden de geloftes afgelegd en sinds 15 september 1958 ben ik lid van de Redemptoristen. Daarna zij we naar Leuven gegaan voor de verdere studie, namelijk twee jaar filosofie en vier jaar theologie. Bepaalde takken van de filosofie vond ik wel moeilijk, maar ik slaagde toch voor het examen.”

Naar Congo

“Tijdens de studie zijn we twee keer voor drie, vier weken in Frankrijk geweest, in de Vendée en Charente Maritime. We werden naar daar uitgezonden om er te werken en Frans te leren. Na de studie zijn we in Leuven op 30 maart 1964 tot priester gewijd. Twee andere paters en ik kozen ervoor om naar Congo te gaan. De Belgische Redemptoristen hadden missies in Congo, Haïti en de Antillen. Redemptor staat voor verlosser en het doel is mensen vrij te maken en een religie te brengen, om zo rust in hun leven te creëren.”

Klooster in Mangembo

“In november 1964 kwamen we met de Congoboot, de ‘Charlesville’ in Congo aan. Een derde van het land was in handen van rebellen, maar het westen, waar wij waren, niet. We kwamen aan land en zagen allemaal mannen met machetes, dat was heel erg verschieten. Maar die machetes waren gewoon voor werk, zoals snoeien van bomen. Het klooster was in Mangembo. Het klooster was niet zoals hier, soms waren dat maar een paar kamers. We zouden er een eerste termijn van vier jaar doorbrengen om de taal te leren en de eerste maanden met een pater rondreizen in de broussedorpen”

We kwamen aan land en zagen allemaal mannen met machetes, dat was heel erg verschieten.
Pater Aloïs Willemsen

Vier missieposten

“Ik ben 32 jaar op vier missieposten in Congo geweest. De eerste keer was voor vier jaar en dan mocht je voor vier maanden met verlof naar België. Tijdens het eerste verlof ben ik ook anderhalve maand in Soesterberg geweest voor bijscholing. In 1980 waren we begonnen met de opleiding van Congolese jongeren tot priester, voor het voortbestaan en uitbreiden van de congregatie in een nieuw land. In januari 1989 zijn de eerste vijf paters gewijd. Op een gegeven moment waren er zo’n vijftig paters om de taak over te nemen en was het tijd voor ons om ons terug te trekken. Zo konden ze het werk met hun eigen ritme en cultuur voortzetten. Helaas kwamen er steeds meer bedreigingen van gedrogeerde soldaten, die kwamen plunderen en beroven. Als blanke val je op en ben je een makkelijke prooi.”

Klooster aan de Rouwmoer

“In 1998 ben ik teruggekomen en heb een paar weken bij mijn zus in het ouderlijk huis gewoond en heb daarna mijn intrek in het klooster aan de Rouwmoer genomen. Daar woonden negen paters en een paar broeders. Ik moest besluiten wat ik ging doen, de toenmalige deken Louis Notelteirs kwam en zei: ‘De parochie van Essen-Hoek staat leeg, je kunt daar pastoor worden.’ In maar 1998 ben ik daar tot pastoor benoemd en op 11 april 1999 tot kapelaan van ‘De Verrezen Heer’ op Heikant.”

Pensioen

“30 juni 2016 ben ik op pensioen gesteld, want als pastoor kan je met 75 jaar met pensioen gaan. Maar de bisschop kan je, als de gezondheid het toelaat, vragen om nog vijf jaar aan te blijven, wat ik heb gedaan. Als gepensioneerd priester mag je nog steeds functies uitoefenen en elke maand krijg je een taakverdeling. Vroeger deed ik bijvoorbeeld elke zondag de mis op Hoek, maar nu een keer per maand. De andere zondagen worden dan gedaan door Pater Abraham en Pater Bernard De Preter. Verder blijf ik dienst bewijzen in de Pastorale Eenheid van Essen-Kalmthout en vier ik de eucharistie een keer per maand in Nieuwmoer en twee keer per maand bij de Broeders in Huijbergen.”

Trots op mijn beroep

“Als priester ben ik naar de mensen gezonden om de goede boodschap van Jezus te brengen, waar alle mensen gelukkig worden geprezen. God wil dat alle mensen gelukkig zijn, om ze uitzicht te geven en bij te staan. Ik ben priester geworden om dienst te bewijzen naar de mensen. Ik ben trots dat ik dit kan en mag doen en zo de mensen te helpen en ze met raad en daad bij te staan.”