Gelukkig Nieuwjaar 2020? Wist ik veel…

De maanden vlogen voorbij en de struisjes groeiden razendsnel op. Met een centimeter per dag kan je het wel voorstellen. Met elke centimeter verdwenen ook mijn angsten en groeide mijn liefde voor hen tot een ongekend niveau. Nu ben ik altijd wel een dierenliefhebber geweest tot het gekke af en leken ze naar me toe getrokken te worden op een, voor buitenstaanders, bijna magische manier. Maar wat deze majestueuze creaturen bij me teweegbrachten (en nog steeds) spreekt zelfs mij tot de verbeelding!

Een hele zomer mochten we blije mensen ontvangen, welke enerzijds enorm nieuwsgierig waren en anderzijds zelf persoonlijk even wilden voelen hoe zacht ze waren. Want dat zijn ze! Of op een echt struisvogelei gaan staan en uitgelegd kregen dat deze tot zelfs 170kg kunnen dragen! En waarom een ei zo sterk moest zijn. Alle soorten vragen welke ik kreeg, trachtte ik te beantwoorden naar de kennis welke ikzelf versnipperd in boeken, bij kenners en op het web gevonden had. En oh wat genoot ik daarvan! Want weet je, ik wilde zo graag een verschil maken voor voornamelijk kinderen. Het initiële plan was dan ook om onze bestaande tuin zo te bewerken, dat alle beplanting, met uitzondering van de oude coniferen, volledig eetbaar was. Medicinaal, lekker of zelfs gewoon functioneel, zoals de paardenbloem waarvan de bladeren in oudere tijden ‘molsla’ werd genoemd en als gewone sla gegeten werden. Prachtig had ik het gevonden om kinderen terug in de natuur te zetten en de prachtige, maar vergeten kennis van vroeger weer aan te leren. Dat die bloemetjes niet alleen mooi zijn in een bloemenketting, maar ook heerlijk in de sla! Dat was voordat mijn struisvogels op mijn pad kwamen en me alsnog een verschil lieten maken voor mensen.

Zodra het koudere seizoen eraan kwam, en daarbij de regen, zonder enig besef wat 2020 brengen zou, besloten we tijdelijk de deuren te sluiten om maar niet gedwongen in het natte weer te moeten vertoeven. Met de troostende boodschap naar onze bezoekers dat het maar tijdelijk zou zijn. Want jawel, de mensen kwamen graag terug. De struisjes waren ondertussen niet enkel meer van mezelf, maar werkelijk van de hele buurt! Ik denk nog steeds vaak dat het rustige en lieve karakter van onze struisjes mede te danken is aan de aandacht van hun bezoekers. Enkele keren stond ik wel spontane bezoeken toe tijdens de winterstop. Want weigeren om vreugde te schenken wanneer ik ten volle in de mogelijkheid ben, daar heb ik het ontzettend moeilijk mee.

Daar kwam hun eerste winter. Of ze geen kou hadden tijdens de vriestemperaturen? Nee, een struisvogel kan tot -40 graden Celsius aan. Dan draperen ze hun veren gracieus rond hun lichaam en geloof me: dat is erg warm! Zo heerlijk warm, dat ik ook mijn handen, armen en ja soms zelfs mijn voeten en hoofd onder hun vleugels stopte tijdens onze knuffelmomenten. Want kou of niet: knuffelen ging ELKE dag door! Regen, wind, koude, ziekte… Daar houdt de zorg voor dieren geen rekening mee. Maar een uur stilzitten in de kou doet je geen deugd en dus mocht ik me dagelijks laten verrassen door hun geduld met alle fratsen welke ik durfde uithalen met hen. Want, zonder durf en risico’s nemen zal je niets bereiken bij een struisvogel. Wellicht ook niet zonder een beetje loco te zijn!

Hun eerste kerst passeerde en daar was Oudjaar! Hun eerste vuurwerk! Het liep allemaal geweldig vlotjes. Té vlotjes wellicht als ik even terugdenk.
Geen dramatische taferelen van angstige dieren, die heen en weer renden of zichzelf verwonden vanwege het geluid van de harde knallen. Ik kon heerlijk ontspannen met mijn glaasje rode wijn in de hand en mijn struisjes binnen in hun nachthok, feliciteren met het nieuwe jaar en hun weg naar hun eerste verjaardag. Oh wat een mijlpaal!

De eerste drie maanden waren cruciaal voor mijn kuikentjes, maar een eerste verjaardag, dat vond ik nogal wat! Dus net als bij elk nieuw jaar rolden de plannen mijn gedachten uit en kregen ze vorm. Februari gingen we terug open. Fotoshoots werden geboekt, knuffelsessies ingepland. Een kalender zou er gemaakt worden met modellen welke gepest werden op school om bij te dragen aan de week tegen pesten. Struisvogeleieren in de buurt verstoppen met Pasen. Een tekenwedstrijd om een ei te winnen! We zouden weer pannenkoeken van struisvogelei gaan bakken! Verjaardagsfeestjes gepland en uitgewerkt en natuurlijk: de eerste verjaardag van de struisvogeltjes in de maand mei werd een belangrijk thema van mijn gedachtenspinsels. Een grote BBQ zou het worden! Vrije toegang overdag en wie dat wilde had kunnen inschrijven voor het avondfeest. Volgeboekt en gelukkig van de vooruitzichten… Het zou een fantastisch jaar gaan worden en werkelijk niets zou me kunnen tegenhouden!
…Wist ik veel…

Wendy Adriaens

98