De bijzondere hobby van… René Schenk

Een hobby kan voortkomen uit een interesse van je ouders. Net zoals dat bij René Schenk (79) het geval is. Hij nam de liefde voor alles wat groeit en bloeit van zijn moeder over.

“Mijn moeder hield heel veel van planten en bloemen”, herinnert René zich, “bij mij kwam dat eigenlijk pas na mijn huwelijk in 1964. We waren thuis met vijftien, maar ik ben de enige die zich er voor ging interesseren.” Toen René trouwde, stonden er slechts twee fruitbomen in de tuin, wat je je nu niet meer voor kunt stellen. “Ik had vroeger ook een groentetuin, maar daar ben ik mee opgehouden. Als je teveel mestte, mislukte het of je had juist een enorme oogst. Of dertig kroppen sla, terwijl je er maar eentje eet. Dus ging ik over op bloemen.”

In de jaren zeventig begon René zich te interesseren voor cactussen en vetplanten. “Ik had een serre en daar had ik erwten en bonen gezet. Prachtige planten, maar ze droegen geen vrucht. Daarna zette ik er cactussen neer en die bloeiden prachtig, net als de vetplanten. Ik begon er toen steeds meer aan te schaffen, niet één maar allerlei soorten.”

Soms zag René ook wel eens advertenties van mensen die meldden dat ze hun verzameling wegdeden. “Dan reed je bijvoorbeeld helemaal naar Mechelen en dan hadden ze er maar drie staan!” In Blankenberge werd eens een cactusbeurs georganiseerd. “Het was prachtig, ze stonden er van over de hele wereld, maar het wat niet te betalen. Dat was wel jammer.”

Hoe stevig en ongenaakbaar cactussen er ook uit kunnen zien, ze zijn voor diverse dingen erg gevoelig. “Wolluis is een ramp”, vertelt René, “dat zijn piepkleine witte beestjes. Die moet je met een pincet verwijderen. Ze zitten onder een soort webje, dus spuiten heeft geen zin, dat webje beschermt ze. Je krijgt ze op die manier niet dood, maar ze infecteren wel je andere planten en het is vrijwel onuitroeibaar.”

“In het begin maak je fouten, omdat je nog niet goed weet hoe het allemaal hoort. Ik kocht ook wel onverzorgde cactussen en knapte die helemaal op. In de winter zette ik de cactussen op zolder en gaf ze drie keer per winter water. Dat is dus helemaal fout. Dan bloeien ze namelijk niet. Nu geef ik de laatste keer in september water en dan pas weer in maart.”

Sommige cactussen kunnen ook voor een allergische reactie zorgen. Dan komt er witte vloeistof uit: wolfsmelk en dat is giftig. “Hoe ik er mee in aanraking ben gekomen of dat ik een wondje had, ik weet het niet, maar mijn gezicht en handen werden op een keer helemaal dik. Mijn vrouw heeft toen mijn gezicht goed afgewassen en ik ben daarna in het donker in de zetel gaan liggen en bette mijn gezicht met water. Na een uurtje ging het beter.”

Om nog voorzichtiger te zijn, zodat dit niet opnieuw gebeurt, zet René nu als hij een stuk cactus afsnijdt dit meteen in wit zand. Zodat het vocht daar in kan trekken. “Ik snij wel stukken af om nieuwe cactussen te kweken. Zo’n stuk moet dan minstens drie weken drogen, maar liever nog langer. Daarna steek je dat stuk in een pot met grond en een deel zand en laat hem wortel schieten. Je mag geen water geven, pas als je merkt dat de groei er inzit.”

Ook een cactus kan doodgaan natuurlijk. “Een dode cactus krimpt, wordt zacht en verandert van kleur: hij wordt lichter en zal uiteindelijk omvallen. Als je hem dan opensnijdt, zie je dat hij hol is van binnen. Je cactus kan ook donker worden, de één zegt hij staat te donker, een ander zegt weer: dat is de ouderdom. Soms kunnen meningen nogal uiteenlopen.”

Kwekers raden doorgaans aan geen meststoffen te gebruiken, dat cactussen armoe moeten lijden, net zoals in hun oorspronkelijke omgeving. “Ik doe dat wel,” zegt René, “ik zie ze graag groeien. Natuurlijk brengt de verzorging van cactussen ook risico’s met zich mee. Net als die allergische reactie, maar de stekels zorgen ook voor ongemak. “Je wordt erg veel geprikt. Als ik stekeltjes in mijn armen heb, haal ik die meestal wel met een sponsje weg. Soms lukt dat niet en moet het eruit zweren. Ik heb zo’n vijftienhonderd cactussen en vijfhonderd heb ik dit jaar verpot. Iedere cactus om de drie jaar verpot worden. Ze zeggen wel: daar moet je niks mee doen. Ik doe dat wel, ik geef ze verzorging en ze doen het goed.”

“Vaste planten moet je onderhouden, maar zijn makkelijker. Cactussen zijn meer een uitdaging, daar moet je veel voorzichtiger mee zijn, die geven gauw problemen. Eén van de redenen waarom een cactus dood gaat, is dat hij teveel water krijgt.”

“Mijn favoriete cactus is de Grusonii. Een stekelige bol, die door iemand met kennelijk een groot gevoel voor humor Schoonmoedersstoel is genoemd…”

LW

Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.

Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.

9