Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Graag wil ik in deze column een bijzonder verhaal met je delen. Niet omdat het spectaculair is, maar omdat het herkenbaar is. Een verhaal van iemand die bleef volhouden, tot hij ontdekte dat het ook anders kon.
Hoe een afspraak die hij zelf niet maakte, zijn nachten veranderde
Tom is een zelfstandige met een druk leven: hij runt zijn eigen bedrijf, zet zich in als vrijwilliger en is vader van twee pubers. Hij is goed in wat hij doet, wil zijn werk netjes afleveren, en is loyaal aan wie op hem rekent. Maar zichzelf tijd geven om op te laden? Dat stond op de laatste plaats.
Toen ik hem vroeg hoe hij mijn praktijk had gevonden, zei hij droog: “Ik niet. Ik ben gestuurd.” Er klonk iets nuchters in zijn stem, maar ook bereidheid. Hij stond open voor wat zou komen.
“Die hersenpanmotor blijft maar draaien”
Slapen deed hij al jaren niet goed meer. Bij onze intake vertelde hij:
“Inslapen duurt makkelijk een uur. En ’s nachts ben ik elk anderhalf tot twee uur weer wakker. Mijn hersenpanmotor stopt gewoon niet.” Ik vond dit zo mooi omschreven.
Zijn vrouw zag het al een tijdje gebeuren. Die vermoeidheid die begon te wegen op het dagelijks leven. Weinig energie, soms prikkelbaar zijn enzovoort. Hij had ook het gevoel dat het lichaam niet meer meewilde door de futloosheid, gespannen spieren en soms duizeligheid. Tijdens de wintermaanden was hij vaak ziek, tot in het voorjaar, en in het najaar wanneer het slechter weer werd, weer opnieuw.
Artsen bevestigden dat langdurige stress de grote boosdoener was. Maar echt geholpen werd hij er niet mee. Tot een arts voorzichtig suggereerde dat een onderliggend trauma mogelijk meespeelde. De voordelen van craniosacrale therapie kwamen toen ook ter sprake.
En net dat gaf zijn vrouw het idee om op zoek te gaan naar een slaapcoach die vertrouwd was met lichaam én brein (polyvagaal-theorie en cranio). Zo kwam ze bij mijn praktijk terecht. Tom was niet ongeïnteresseerd — hij stond open voor iets wat hem kon helpen, zolang het maar menselijk en tastbaar voelde. En zo stapte hij mijn praktijk binnen. Niet voor ‘een probeersel’, maar om te kijken of dit écht iets voor hem kon betekenen.
Slapen als iets wat mag ontstaan
Het contact verliep van bij het begin vlot en rustig. Tom hoefde zich niet te bewijzen — hij mocht gewoon even landen. Eigenlijk moest hij landen… We onderzochten eerst hoe zijn slaappatroon werkte. Waar controle hem juist wakker hield. Wat zijn lichaam aan signalen gaf die hij jaren had genegeerd.
Tijdens de eerste sessie craniosacrale therapie merkte hij het meteen: zijn schouders zaten muurvast, zijn hele systeem was overactief. Hij stond continu ‘aan’.
Samen met cranio en technieken zoals hartcoherentie, het gebruik van de Moonbird voor ademregulatie, en mijn begeleiding via CGT-i en ACT-principes leerden we opnieuw vertrouwen opbouwen in zijn eigen herstellend vermogen.
Langzaam veranderde zijn verhouding tot slaap: niet langer iets wat ‘moest lukken’, maar iets wat weer mocht ontstaan.
“Ik raak er niet meer in verstrikt”
Tom gaf het laatst nog aan, met een rustige vanzelfsprekendheid:
“Soms slaap ik nog wel eens slecht, zeker als het druk is op het werk. Maar dat blijft niet hangen. Vroeger voelde ik dat nog een week, soms tien dagen of zelfs langer. Nu weet ik wat ik nodig heb. Ik raak er niet meer in verstrikt.”
Dat is misschien wel het meest betekenisvolle verschil. Hij belandt niet meer in die spiraal van spanning en onmacht. Zijn herstel komt vlotter. Niet perfect — maar stevig genoeg om niet telkens terug te vallen.
Hij herkent eerder de signalen van spanning. Hij weet hoe hij kan bijsturen. En hij voelt beter aan wanneer hij wat gas terug moet nemen.
Zorg vóór het misgaat
Tom komt nog om de twee weken langs voor een sessie craniosacrale therapie. Niet omdat het echt moet, maar omdat hij merkt hoeveel verschil het maakt als spanning zich niet opstapelt.
Als zelfstandige met een drukke baan en het gezinsleven met twee grote kinderen vergeet hij soms om op tijd stil te staan bij wat hij zelf nodig heeft — en juist daarom helpt dit hem om bij te sturen, vóór het weer te veel wordt.
“Ik wil niet wachten tot ik weer begin te haperen,” zei hij laatst. “Dit helpt mij om het voor te zijn.”
Slapen is voor hem geen strijd meer. Het is weer iets dat mag ontstaan — zonder druk.
Misschien herken je dit verhaal van Tom wel
Een drukke baan, een vol gezinsleven met kleine kinderen die veel aandacht vragen, of juist grote kinderen met hun eigen zorgen. In deze snelle maatschappij wordt er van ons dan nog eens verwacht dat we altijd online en bereikbaar zijn. Door die voortdurende, onzichtbare stress in je lichaam voel je misschien dat ontspannen bijna onmogelijk is.
Voel jij je ook constant ‘aan’ staan? Je bent eigenlijk moe om te slapen en toch blijft je hoofd maar malen. Slapen wordt eerder een soort inspanning: je probeert te ontspannen en genoeg slaap te krijgen, maar toch voel je je ’s ochtends niet uitgerust. Ondertussen denk je: “Ik moet gewoon nog even volhouden,” terwijl je lichaam allang iets anders zegt en in overlevingsstand staat.
Misschien is het tijd om even op adem te komen. Niet met druk, maar met zachte begeleiding, inzichten en technieken die écht bij jou passen. Want uiteindelijk wil je gewoon dat die hersenpan stopt met draaien.
Heb je een vraag of wil je meer informatie? Neem dan zeker een kijkje op www.coachingspraktijk-beter-slapen.com
