Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Voetbal heeft altijd een heel belangrijke rol in het leven van Wesley Kenis (44) gespeeld. Zijn uitgebreide kennis van de verschillende facetten van deze sport zet hij nu in, door privétrainingen te geven en zo anderen beter te maken.
Andere interesses
“Rond mijn zesde ben ik begonnen met voetballen bij ex-KVV, op het nu geheten Gewestelijk Niveau”, vertelt Wesley. “Uiteindelijk ben ik gestopt toen ik 16-17 jaar was. Ik weet nog goed, dat ik voor de start van het nieuwe seizoen in principe nieuwe schoenen moest aanschaffen. Ik zag er tegenop om te starten, omdat de klik tussen mij en de toenmalige trainer er niet was. Hij richtte zich vooral op conditionele trainingen zonder bal en voor mij was voetbal = alles met bal. Mijn ouders stelden me dan ook de keuze om of nieuwe schoenen aan te schaffen, maar wel heel jaar te trainen ondanks welke trainingen ook, of geen schoenen en stoppen met voetballen. Op die leeftijd kwamen er natuurlijk ook andere interesses, waaronder het uitgaansleven en dat laatste heeft me overgehaald om te stoppen met voetballen. Spijt? Toen niet, achteraf gekeken, feitelijk wel maar ja, jong en naïef…”
Een grote club
“Ik heb bij één club gespeeld, namelijk Simikos te Schoten. Ik was niet zo’n speler die profvoetballer wilde worden en bovendien zaten al mijn vrienden en klasgenoten in deze ploeg. Ook de ouders waren een grote club. Iedereen kende iedereen, we zagen elkaar op school, de ouders (vooral mama’s) zaten bijna allemaal in de ouderraad van de school, … Je kan je dit niet meer inbeelden vandaag de dag. Als we een thuismatch hadden en we speelden bijvoorbeeld om 09:00, dan hadden onze ouders tapdienst in de kantine en waren de kinderen al zeker, dat het een hele dag voetbal zou worden. Om 08:00 kantine openen en ’s avonds om 20:00 of later sluiten, om dan met z’n allen nog naar een Chinees te gaan of zo. Ja, dat waren supertijden.”
Turnschool
“Voordat ik met voetballen startte, heb ik paar jaar turnschool gedaan. Maar ik denk dat in die tijd, de jaren ’80, er nog het stereotype patroon was van jongens voetballen en meisjes turnen of dansen. Bovendien speelden mijn vrienden ook voetbal. De jongens kozen allemaal voetbal en zo is die vriendengroep ontstaan. Persoonlijk heb ik nooit interesses gehad voor een andere sport, buiten dan de cafésporten als puber, maar niet in competitieverband of groepssport.”
Trainer
“Naarmate ik wat ouder werd, werd voetbal minder belangrijk en actief stak ik er ook geen tijd meer in. Ik volgde alleen nog passief de competities, maar daar bleef het ook bij. Tot mijn oudste dochter rond haar elfde besloot om te gaan voetballen. Dat deed toch wel iets met me als vader zijnde en was tegelijk persoonlijk blij om terug actief naar wedstrijden te kunnen gaan. Na dat eerste jaar werd me door de club (Noorse Kapellen) gevraagd, of ik het zag zitten om als trainer de schouders er mee onder te zetten, om de eerste volledige meisjesploeg in de jeugd te gaan begeleiden. Dat was toen nog in jongenscompetitie. Hier hoefde ik niet over na te denken en de bal begon zo figuurlijk te rollen voor mij als trainer. Mijn partner, de plus-mama van de dochter, heeft daar nooit een probleem van gemaakt, omdat ze mij en de dochter steunt in haar (en toen ook mijn) hobby. Uiteindelijk bleef de tijd toen nog beperkt, met een of twee trainingen en een wedstrijd.
Cursussen
Naarmate de jaren verstreken, groeide mijn passie meer en meer. Na paar jaar ben ik gestart met cursussen vanuit Voetbal Vlaanderen om mijn UEFA diploma te behalen. Met succes, want ondertussen ben ik in het bezit van een UEFA C diploma voor onder- & middenbouw. Telkens met volledige steun van mijn partner. Ondertussen is het zover gekomen dat ik bij twee clubs, M.O.C.’17 te Bergen Op Zoom (NL) en Noorse te Kapellen (BE), als trainer actief ben. Op maandag train ik als hoofdtrainer de twee selectieploegen JO11 van M.O.C.’17 waar mijn zoon ook bij speelt. Op woensdag train ik de selectie JO11-2 en daar speelt mijn zoon ook bij.”
Privétrainingen
“Vanwege mijn jarenlange ervaring heeft Noorse te Kapellen, waar ik al jaren actief ben, me gevraagd om de trainer, papa van een van de spelers van de U15, bij te staan en een betere trainer van hem te maken. Deze trainingen gaan door op dinsdag en donderdag. Op zaterdag zijn het dan de wedstrijden van de JO11-2 en de U15 die ik tracht te combineren. Vorig seizoen heb ik dit met mijn partner goed besproken en kreeg ik alle steun van haar om mijn passie te kunnen en mogen uit te voeren. Bovenop deze tijd, tracht ik mijn privétrainingen er zo nog tussen te nemen en te plannen.”
Geen feeling met voetbal
“Het komische van het hele verhaal is, dat mijn partner niets heeft met voetbal. Bij haar thuis is de situatie anders. Haar broer was altijd de voetballer, maar zijn kinderen zijn dan juist weer niet ‘voetbalminded’ Mijn partner heeft dus totaal geen feeling heeft met voetbal, haar plusdochter en zoon dan juist weer wel. Uiteraard probeert ze wel zo veel mogelijk te komen supporteren voor haar zoon op zaterdag, als ze niet moet werken. Onze jongste van 6 jaar zal eerder gaan starten in een dansschool.”
Passie enkel toegenomen
“Vanaf dat ik coach werd van de dochter, is de passie enkel maar toegenomen. Met hart en ziel stak ik al mijn tijd in het opmaken van trainingen, opzoeken op internet, lezen van gespecialiseerde lectuur, filmpjes via YouTube, … waardoor het willen bijleren en groeien steeds maar groter werd. Hierdoor ben ik dan ook gestart met de twee cursussen via Voetbal Vlaanderen voor het behalen van mijn UEFA C.
Nu kijk ik uit naar het in de komende jaren mijn UEFA B te behalen. Echter, deze opleiding is gespreid over een jaar, waardoor ik mijn trainerschap dan even aan de kant moet zetten als de combinatie niet doenbaar blijkt. Ook de inhoud schrikt me wat af, maar daar heb ik me ondertussen al wel overheen gezet, door met verschillende collega’s in gesprek geweest te zijn, die het wel behaald hebben.”
Tien jaar coach
“Voor de duidelijkheid: ik ben ondertussen zo’n tien jaar coach in teamverband. Het aspect privétrainer is officieel sinds 05/08/2023, waarbij mijn ondernemingsnummer is opgericht. Het verhaal van privétrainer te worden, is vooral door deze passie van me en om persoonlijk spelers of speelsters te laten groeien, hen bij te leren. Bij een 1 op 1 training heb je meer tijd en aandacht voor specifieke factoren, dan wanneer je training geeft of krijgt in teamverband. Dit geeft mij dan ook enorme voldoening. Tevens is het dan eens zo leuk dat je als trainer van je speler feedback krijgt, of toont dat hij of zij zaken onder de knie heeft.”
Samenwerking
“Als privétrainer doe ik dit momenteel los van een club. Ik ben echter wel bezig om een samenwerking te vinden met een club. Dit is geen gemakkelijke opdracht, omdat de meeste clubs al samenwerkingen hebben of er geen nood aan hebben. Maar voor mij is het een belangrijk aspect, omdat ik een toekomstplan of -droom heb en deze niet alleen kan realiseren. Ik zou graag zover geraken, door sponsoring vooral en samenwerking met club(s), zodat ik met andere trainers kampen kan gaan organiseren. Doch dit is eerder een toekomstverhaal dan prioriteit. Prioriteit ligt nu vooral op bekendheid en spelers of speelsters aantrekken.”
2-daags Internationaal Tornooi
“In mijn voetbalcarrière heb ik geen landelijke wedstrijden gespeeld. Wel een 2-daags Internationaal Tornooi, waarbij we tegen Duitse, Franse, Nederlandse en Engelse ploegen moesten spelen. Dat was voor mij en mijn ploegmaten een weekend waar we naar uitkeken.”
Verplaatsingen mogelijk
“Mijn trainingen geef ik in Ekeren in het Hagelkruispark, maar verplaatsingen zijn ook mogelijk. Met de speler/speelster wordt overlegd naar waar en de verplaatsingskost worden ook besproken. Indien het veld in Ekeren niet beschikbaar is, ga ik soms naar Merksem onder dezelfde voorwaarden als Ekeren, dus zonder verplaatsingskosten in rekening te brengen.”
Natuurtalent
“Ik ben begin augustus gestart en heb momenteel acht spelers/speelsters. Sommigen nemen losse lessen, maar de meesten hebben ondertussen al gebruik gemaakt van mijn aangeboden pakketten. Tussen deze leerlingen zit zelfs een trainster, die specifiek technisch meer onderlegd wil worden, zodat ze haar ploeg oefeningen voor kan doen en fysiek beter wordt. Zij is mijn oudste leerlinge, 39 jaar. De jongste leerling is 4 jaar. Ondanks dat ik dit persoonlijk nog iets te jong vond, overtuigde de papa me om kennis te maken. Bij onze eerste ontmoeting, die ik trouwens gratis aanbied, was het overduidelijk dat we met een natuurtalent te maken hadden.”
Nooit pushen
“Ondanks dat mijn advies was hem niet te pushen, hadden de ouders hem ingeschreven bij een voetbalclub, waar hij uiteraard welkom was bij de 6-jarigen. Na van mij drie privétrainingen gekregen te hebben, belde de papa mij op dat zijn zoon plots geen interesse meer had in voetbal. Hij hoopte dat met ouder worden de interesse terug zou komen, omdat hij zo’n natuurtalent is. Ik geef dit graag even mee, omdat het zo belangrijk is om kinderen, kind te laten blijven. Nooit pushen bij een hobby of interesse, want dit kan een tegenovergesteld effect hebben. Ik zeg niet dat als hij enkel bij mij had getraind hij dan nog zou voetballen, maar de aansluiting bij een club onder de 6 jaar is in mijn ogen veel te jong. Dat is trouwens ook de reden dat de meeste clubs pas starten vanaf 6 jaar. De andere leeftijden variëren van 8 jaar tot 21 jaar. De meeste spelers zijn rond de 10 jaar momenteel.”
Trots op mijn beroep
“Het is vooral de voldoening in het helpen van anderen om beter worden hetgeen mij trots maakt. Uiteraard ook het plezier dat ik hierin heb is onbeschrijfbaar. Er zijn tevens zoveel verschillende facetten die ik kan trainen bij de spelers of speelsters, van conditie naar techniek, stabiliteit, tactische aspecten, … het maakt het eens zo leuk voor mezelf alsook voor de spelers/speelsters.”
Foto’s: Wesley Kenis
NN
154
