Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Herman Wiericx (64) heeft altijd graag gepuzzeld en geknutseld en heeft oog voor detail. Vaardigheden die hij prima kan gebruiken bij zijn grote hobby: het restaureren van beelden.
De eerste beelden
“Sinds een jaar of acht restaureer ik beelden”, vertelt Herman. “Ik sprak mensen die enkele beelden hadden staan waar ze vanaf wilden en die gaven ze aan me mee. Er waren stukken vanaf, zoals vingers, handen, voeten, … die ik repareerde. Ik heb altijd gepuzzeld en geknutseld, dus ik had al oog voor detail. Bakker Demedts heeft veel beelden en ik heb hem om advies gevraagd. Hij vroeg me te komen kijken. Je hebt beelden van gips, hout en beton. Die ik wilde repareren waren van gips. Bij bakker Demedts heb ik foto’s genomen, zodat ik de structuur kon bestuderen. Hij vertelde me dat er een bedrijf in Brasschaat was, die de benodigde producten verkocht.”
Zoektocht naar de juiste producten
“Thuis heb ik het adres opgezocht en ben naar Brasschaat gegaan. Daar hoorde ik dat ze naar Kapellen waren verhuisd, dus daar naar toe. Er werd me verteld dat ze naar Antwerpen waren gegaan. In Antwerpen vroeg ik bij de politie waar ik dat bedrijf kon vinden en het bleek wederom te zijn verhuisd, nu naar Lier. Daar heb ik ze uiteindelijk gevonden en kocht er twee producten, die je met elkaar moest mengen.”
De eerste restauratie
“Om een mal te maken, moest je het betreffende onderdeel van het beeld tien keer met die mengeling bestrijken en 24 uur laten zitten, dan kon je het er zo afrollen. Daarna weer uitrollen en vullen met gips, dan had je de perfecte replica. De mal moest je wel lossnijden, want die kon je dan niet meer afrollen, omdat het gips zich aan het materiaal vast had gezet. Bij een zelfde beeld heb ik toen mijn eerste mal gemaakt en die was helemaal goed. Je moet dan nog wel polijsten en glad maken. Ik heb een pin tussen het handje als de bestaande pols gezet en het zo aan elkaar bevestigd. Dat paste prima en zat helemaal goed. De overgang tussen hand en pols smeerde ik dicht met plamuur en heb daarna het handje beschilderd.”
Niet alleen kerkelijke beelden, ook andere
“De verf schuurde ik er eerst af, want soms bladdert het en de nieuwe verf mengde ik aan de hand van kleurkaarten. Ik maak altijd eerst een foto, zodat ik de juiste kleuren gebruik. Daar ben ik zo’n vier, vijf dagen mee bezig geweest en heb toen de rest van het beeld gerestaureerd. In totaal ben ik er vier maanden mee bezig geweest. Ik had dat werk in de tuin gedaan en mensen hadden me bezig gezien en vroegen of ik voor hen ook beelden kon restaureren. Ik vond het zo leuk om te doen, dat ik er een hobby van heb gemaakt. Ondertussen heb ik zo’n dertig beelden gerestaureerd, grote en kleine, niet alleen kerkelijke beelden, ook andere.”
Restauratie van een beeld in twintig stukken
“Broeder Willy had er over gehoord en bij een klooster in Gent waar hij kwam, was een beeld van anderhalve meter in twintig stukken gebroken. Hij zei: ‘Ik weet iemand die dat kan repareren.’ en samen met nog iemand heeft hij de brokstukken bij me gebracht. Ik had het geluk dat vrijwel alle stukken er waren en dat ze een foto hadden van hoe het beeld er uit hoorde te zien. Dus ging ik puzzelen en met speciale lijm bevestigde ik de stukken aan elkaar. Het beeld was hol en om steun te krijgen, bracht ik aan de binnenkant gaas aan. Tussen elk gelijmd stuk moest ik 24 uur wachten.”
Engelengeduld
“Als alles dan weer aan elkaar zit moet je gaan schuren en schilderen. Daar ben ik een maand mee bezig geweest. Het beeld is door Broeder Willy teruggebracht en is in de oorspronkelijke nis geplaatst. De nonnen hebben me een bedankbrief gestuurd met een foto van het geplaatste beeld. Ik was zo trots toen ik die foto zag! Mijn moeder had de reparaties nog gezien en zei dat ik engelengeduld had. Zelf had ze veel geschilderd, maar als ze mijn restauraties zag, zei ze dat zij dat nooit had gekund.”
NN
36
