Laatste nieuws:
Florida Meeus vertelt over Kapellen vroeger en nu

Kapellen vroeger en nu. Florida Meeus vertelt!

Florida Meeus (87) werd in Oostmalle geboren en verhuisde later met haar ouders naar Kapellen, waar haar vader een boom- en bloemenkwekerij had. Ze had een broertje, dat heel jong overleed en haar zus is nu ook overleden.

Oorlog
“Tot mijn twaalfde ben ik naar school gegaan”, vertelt Florida. “Daarna kreeg ik naailessen en ging naar het conservatorium, want ik kon erg goed zingen. We woonden in de Bareellaan, na schooltijd deed ik mijn huiswerk en daarna werkte ik mee in de kwekerij. Tijdens de oorlog woonden we in de Douglaslaan. Mijn moeder en ik hadden schrik van de oorlog, maar mijn vader en broer niet. V1 bommen werden vanaf de Kalmthoutse Heide afgeschoten. Als er dan weer eentje kwam, dat hoorde je aan het gepruttel, dan gingen we onder de bloembakken liggen. In onze omgeving zijn er vijf van die bommen gevallen. We hadden in de oorlog genoeg te eten, want mijn vader smokkelde. Ze hebben hem een keer gepakt en toen heeft hij veertien dagen in de gevangenis gezeten. We gingen gewoon naar school, althans, als er school was dan.”

“Als er weer een pruttelende V1 bom aan kwam, gingen we onder de bloembakken liggen.”
Florida Meeus

Vroeg getrouwd

“Mijn man werkte bij ons op de kwekerij, zo heb ik hem leren kennen. Op mijn achttiende moesten we trouwen, want ik was in verwachting. We woonden in de Bremlaan in Kapellenbos en mochten drie kinderen krijgen, een dochter en twee zoons. Mij dochter was de oudste en is al jong overleden aan darmkanker. Ik heb haar altijd zelf verzorgd, dat was een heel zware tijd.
Mijn man was Amerikaan, hij kwam uit New Hampshire en werkte bij Bell Telephone in Antwerpen, later is hij bij Bayer gaan werken. Als hij thuiskwam ging hij nog aan de slag bij mijn vader in de kwekerij.”

Reizen met de mobile home

“Als hobby schilderde mijn man veel en ik zong in de kerk. Met de mobile home hebben we veel door Europa gereisd, samen met onze drie kinderen en later de kleinkinderen en met vrienden, die ook een mobile home hadden. We hebben alle landen aangedaan, behalve de Oostbloklanden, daar mochten we niet in. Ook zijn we een weekend naar Parijs geweest en naar een show in de Folies Bergère. Dat was een geweldige ervaring!”

Verhuizing naar Sint-Michaël

“Toen we in de zestig waren zijn we opgehouden met reizen, toen hadden we alles wel gezien. Mijn man was negen jaar ouder dan ik en had er niet zoveel zin meer in. Hij ging nog wel naar zijn familie in Amerika, maar omdat ik niet durfde te vliegen ging ik niet mee. Daar heb ik nu wel spijt van.
Hij is thuis plotseling overleden, daarna leefde ik alleen en ben alleen gebleven. Gelukkig kreeg ik veel bezoek van mijn kinderen en kleinkinderen. Ik maakte graag groeps- en busreizen naar allerlei bestemmingen in Europa, Duitsland, Denemarken, Frankrijk, Nederland, … en een keer naar Engeland. Daarnaast maakte ik ook uitstapjes met mijn oudste zoon. Maar mijn gezondheid ging zo achteruit, dat mijn huisarts heeft besloten dat het niet meer verantwoord was om alleen te wonen. Hij heeft daarom geregeld dat ik naar Sint-Michaël kon verhuizen, hier woon ik nu een jaar en word perfect verzorgd!”

Kapellen vroeger en nu

“Er is veel veranderd en het is veel drukker geworden. Op donderdag stond ik in Kapellen met planten en bloemen op de markt en je merkte dat mensen negatiever werden en meer gingen zagen en klagen. Er is heel veel bijgebouwd, wat niet zo’n goede ontwikkeling is, want het brengt behoorlijk wat drukte met zich mee en je kunt amper nog parkeren.”

NN

Facebook70
Twitter
Follow Me
Tweet