Even stilstaan bij dementie

Even stilstaan bij dementie

Hier zit ik nu op een kamertje
te wachten… op het hamertje?

Voor mij de deuren naar buiten op slot
in-en-uitgang de grendels erop.

Met veel verdriet en heimwee naar toen
naar het woord vroeger en toen.

TOEN was mijn hoofd er nog
toen wist het alles nog.

Maar NU is het “later” veel later.

Nu “IK” verdwenen is uit mijn hoofd
zo vreemd en zo verdoofd.

In een zetel,
onder een deken gekropen.
Zo stil en ineengedoken.

Waar ben ik?

Alles weg en vergeten.