Essen vroeger en nu. Monique Majoor vertelt!

2 september 2023 Essen vroeger en nu, Nieuws

Monique Majoor (83) werd in Wilrijk geboren. Haar vader, Gaston Majoor, werkte als administrateur bij de gemeente en haar moeder, Gislaine Selens, zorgde voor het gezin. Monique heeft nog een zus, haar broer is helaas overleden.

Daffodilletjes

“Na de lagere school heb ik het middelbaar gedaan en op mijn 18de kwam ik van school. Ik ben bureelwerk gaan doen bij een tak van de Daf fabrieken in Nederland. De kleine Dafjes kwamen uit en de vertegenwoordigers kwamen af en toe naar België. Die kleine autootjes noemden wij Daffodilletjes. Ik heb daar zo’n zes jaar gewerkt en ben toen bij Antwerpen stad gaan werken, bij een bedrijf dat in grasmaaiers en ander tuingereedschap deed. Ook dat was leuk en ik ben daar lang gebleven.”

Verhuizing naar Essen

“Mijn ouders zaten bij een toneelgroep en soms deed ik ook wel mee. Daar heb ik mijn man, Camiel De Ridder, leren kennen, ik was toen achttien. Camiel was politieagent in Antwerpen en toen ik 21 was zijn we getrouwd. We zijn in Antwerpen stad gaan wonen, dat moest omdat hij daar bij de politie was. Op een gegeven moment werd beslist dat politieagenten ook in een andere gemeente mochten wonen en we besloten om naar Essen te verhuizen. Eigenlijk zochten we een buitenverblijf en lieten een huisje bouwen in het bos, in de Koekoekstraat. Eerst mocht je daar niet permanent wonen, maar na een poosje was dat wel toegestaan.”

Toen ook al files

“Ik bleef gewoon in Antwerpen werken, daar ging ik met de auto naar toe. Het verkeer was toen al erg druk met files. We gingen in Essen wel op café, naar het Volkshuis, de Meeuw en Onder Den Toren. Met verschillende vrienden gingen we ook naar de volksspelen of carnaval. Dat kon omdat we geen kinderen hadden, die we wel graag wilden, maar dat lukte niet.”

Je bent in verwachting!

“Het lukte me niet om zwanger te worden. Ik had een goede gynaecoloog en moest regelmatig op controle. Op een keer zei hij: ‘Ik moet je wat vertellen, je bent in verwachting!’ Ik ben van de onderzoekstafel gesprongen en ben blij roepend als een Indiaan om die tafel heen gaan rennen. We mochten tot onze grote blijdschap een zoon krijgen, ik was toen al veertig.”

Vakanties

“We gingen vaak op vakantie naar Frankrijk en Duitsland, waar we vrienden maakten, die op hun beurt ook bij ons kwamen. Na ons pensioen hebben we een paar jaar in Frankrijk gewoond. Op een gegeven moment zijn we naar een appartement verhuisd in Molenheide, want het perceel bij ons huis werd te groot en vergde teveel onderhoud. Mijn man werd ziek en is overleden, een heel verdrietige tijd, ik miste en mis hem nog steeds heel erg.”

Verhuizing naar Sint-Michaël

“Ik heb een hele tijd alleen gewoond en ben een keer gevallen toen ik uit de douche kwam. Gelukkig had ik goede buren en toen ik riep is de buurman gekomen. Hij lichtte ook meteen mijn zoon in, die aan de overkant woonde. De dokter kwam en er was tijdelijk plaats in WZC De Bijster en daar kon ik naar toe. Toen er plaats kwam in Sint-Michaël ben ik hier naar toe verhuisd, dat was op 14 januari 2022. Het is hier goed en de zorg is geweldig, alles is prima in orde.”