Afscheid van Walter en Annette

Al jaren hebben we ons stamcafé op Essen – Wildert. Eigenlijk heet het Volksvriend, maar iedereen kent het als: bij Walter en Annette.

De eerste keer dat wij er binnenkwamen en dachten: dit is precies iets voor ons! stapte Annet op ons af en stelde zich voor. Ze gaf een kleine rondleiding, ook de zaal achter het café liet ze zien. Zij en haar man Walter zorgden er voor dat je je perfect welkom voelde en dat je je meer bij vrienden op visite waande, dan dat je in een café zat. Ik kan gerust stellen: het beste café dat ik ooit heb meegemaakt en ik heb er wat gezien in mijn prille leven! Muziek stond nooit te hard, vaak lekkere snacks op de toog, hun aandacht verdeelden ze gelijkelijk over alle mensen en altijd een prima sfeer. Ze hielden ook duidelijk heel veel van hun werk, hun klanten en stopten er al hun liefde in.

Helaas bepaalde hun gezondheid anders: ze moesten er mee stoppen. Die keus werd eigenlijk door hun lichamen gemaakt en daar hebben ze veel verdriet van gehad en nu nog. Maandag was hun afscheidsdag. Wim en Ann, de nieuwe uitbaters en ook prima mensen, stonden achter de toog, zodat Walter en Annette zich met hun klanten bezig konden houden. Het café puilde uit! Hordes mensen met enveloppen en cadeaus worstelden zich naar binnen om gedag te zeggen. Dat, terwijl er geen ruchtbaarheid aan gegeven was. Maar zoiets hou je niet geheim, zeker niet bij zo’n populair café met zulke geliefde mensen. Wat bijvoorbeeld ook bleek toen Annet lang opgenomen was en Walter er alleen voor stond: Iedere dag voor zeker vier maanden was er altijd iemand die eten bracht, de boodschappen deed of op een andere manier hielp. Meer moet ik niet zeggen. Ze zullen gemist worden, ook al zullen ze nog best wel langs komen. Maar dat is toch anders…

Dag Walter en Annet, jullie hebben het fantastisch gedaan. Probeer te genieten van jullie nieuwe leven. Het is jullie gegund!

Groetjes,

Lieve Wiesda