Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Een leraar die op school boeiend weet te vertellen over iets wat hem heel erg interesseert en daardoor zijn leerlingen inspireert. Michel Heitzer (60) was elf jaar toen hij in het vijfde studiejaar les kreeg van Ivan Janssen. Ivan’s interesse werd Michel’s grote hobby.
Ivan Janssens
“Onze leraar, Ivan Janssens, was heel erg geïnteresseerd in de Tweede Wereldoorlog en vertelde er regelmatig over, ook over wat hier in Essen was gebeurd. Dat was altijd heel interessant om naar te luisteren. In het weekend gingen we dan wel eens bij hem langs, want hij had verschillende uniformen en helmen van de Duitse, Engels, Amerikaanse en Belgische legereenheden. Dat was geweldig om te zien en die wilde je dan zelf ook hebben.”
Zoeken in de resten van een neergestorte bommenwerper
“Thuis vertelde ik over al die verhalen en mijn moeder zei dat op Horendonk, vlakbij waar ze woonde, een bommenwerper was neergestort en bij welke boer of huis. Mijn broers, onze vrienden en ik gingen daar langs om te vragen of ze nog iets hadden. Soms kregen we een helm, kogels of een granaathuls. We hebben zelfs uniformen gekregen die voor, tijdens of na de oorlog waren gedragen. We gingen ook graven in het land van boeren, die ons vertelden op welke plek we iets konden vinden.”
Muts- en borstzakemblemen
“Onze interesse groeide enorm en we gingen zelf ook dingen opzoeken. Niet iedereen was bereidwillig om te helpen, want de haat tegen Duitsers was bij veel mensen die de oorlog hadden meegemaakt, erg groot. Toen ik zestien, zeventien was, heb ik me toegelegd op het Belgische leger. Veel mensen denken: het Belgische leger, wat stelt dat nu voor? Maar het is enorm groot en geëvolueerd en uitgebreider dan je denkt! Er zijn veel eenheden waar mensen niets vanaf weten. Ik ben begonnen met muts- en borstzakemblemen, ook wel kentekens genoemd. En verder eigenlijk alles wat een militair draagt, behalve de wapens.”
Mijn eerste embleem
“Het eerste embleem kreeg ik van mijn schoonvader, die was beroepsmilitair. Ook kreeg ik emblemen van mensen die legerdienst hadden gedaan, dus daarvan wist ik bij welke eenheid de tekens hoorde. Op aanraden van mijn schoonvader ging ik naar de centrale bibliotheek en het museum van het Belgisch leger in Brussel. Daar werd ik in het begin een beetje wantrouwig behandeld, omdat ik om specifieke dingen vroeg die bij die mensen onbekend waren. Maar door daar vaker te komen won ik het vertrouwen en leerde ik mensen kennen met dezelfde interesse. Die vertelden me over ruilbeurzen waar ex-militairen kwamen.”
Maandblad ‘Broer’
“De eerste beurs was ongelooflijk, we wisten niet waar we eerst naar moesten kijken. Alsof je als kind in een snoepwinkel werd gezet. In die tijd had je het Milac-maandblad ‘Broer’, daar stond per dag in wat er in Essen was gebeurd. Er stond ook altijd een stuk in, over militairen in Essen die op kamp gingen, binnen gingen, mutaties of afzwaaiden. Dan kon ik zien wie er uit dienst kwamen en die wachtte ik dan op het station op en vroeg of ik hun legerspullen mocht hebben. Vroeger had je natuurlijk geen internet, dus haalde ik de kennis over de achtergronden van de kentekens uit boeken en musea.”
Moeilijk om aan kentekens te komen
“Elk weekend was ik weg naar musea, historische plaatsen, collega-verzamelaars, … Kentekens van bepaalde eenheden die heel kort hebben bestaan of zeer klein waren, lijken soms hetzelfde te zijn. Maar er zijn verschillen, bijvoorbeeld omdat het jaar erna de kentekens door een andere fabrikant werden geproduceerd. De mal die dan gemaakt wordt, kan iets afwijken van de oude of er kan zelfs een schrijffout zitten in de Latijnse spreuken. Door de jaren heen veranderen de kentekens. Ook zijn de eenheden veel compacter geworden en is er dus moeilijker aan emblemen te komen. Het zoeken werd door de jaren heen moeizamer, vooral nadat de dienstplicht werd afgeschaft. Aan de andere kant wordt het makkelijker. Je kan namelijk iemand die naar een beurs gaat die nogal uit de buurt is, vragen om naar iets te kijken. Die neemt dan een foto en stuurt die met de gsm op, zodat je kan zeggen: neem maar mee of laat maar.”
Uitgebreide, boeiende en leerzame hobby
“Naast kentekens verzamel ik ook alle emblemen waaraan je de Belgische legereenheden kunt herkennen. Door plaatsgebrek verzamel ik geen uniformen meer. Wel helmen en documentatie van Essen en omstreken, ook Nederland dus. Laten we zeggen, in een cirkel van zo’n 25 kilometer rond Essen, anders wordt het te uitgebreid. Het is en blijft een uitgebreide, boeiende en leerzame hobby. Als iemand nog spullen heeft liggen uit zijn legerdienst of die van een ander, waar ze verder niks mee doen, dan hoor ik het graag. Mensen kunnen me mailen via michel.heitzer@skynet.be.”
NN
Foto’s: Noordernieuws.be, Michel Heitzer
Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.
153
