Een nieuwe lente

Even rustig zonnen.
Zwarte gedachten laten slapen.
De lente is begonnen,
fris de meisjes, viriel de knapen?
Mijn leven is stil verlopen
en redelijk beheerd.
Wat kan ik nog vragen.
Wat kan ik nog hopen
wat mijn hart begeert
in mijn laatste dagen.
Hunkerend naar nieuwe dingen.
Mijn tuintje wieden en wat haken.
Of opnieuw beginnen
aan onzekere en ingewikkelde taken.
O woelige ziel, die drijft en dringt
en vergeet de zoete rust die dwingt.
Fladder als een vlinder.
Luister naar de vogel die zingt
hoog in de lucht daarginder.
Ik voel me zo begaafd
dat ik nog wil verbijsteren.
Ondanks al mijn lusten gelaafd
blijf ik mijn gedachten teisteren.
Op zoek naar nieuwe gronden,
zo aan het leven verslaafd.
Steeds nog niet genoeg gevonden.
Is het onbegonnen
dat men steeds herbegint.
Ik geef me niet gewonnen,
omdat ik mezelf niet eens vind.