De bijzondere hobby van… Sonja Braat

Twee dingen lopen als een rode draad door het leven van Sonja Braat (51): haar liefde voor paarden en haar liefde voor dansen.

“Op mijn vierde begon ik met paardrijden,” vertelt Sonja, “paarden zijn altijd een centraal punt in mijn leven gebleven. Het paardenmicrobe heb ik ook doorgegeven aan mijn dochters. Maar heel apart: het sloot ook weer naadloos aan bij mijn latere grote hobby: linedance. Zowel paarden als linedance kun je koppelen aan Amerika.”

“Ik had een vriend die een echte cowboy was, in hart en nieren. Ik leerde hem bij linedancing kennen. Heel het gebeuren daar omheen ademde de cowboy-sfeer: de kleding, de sfeer onderling, de manier van inrichten bij vrienden, het sloot allemaal aan bij mijn passie voor paardrijden. We kwamen ook veel bij El Paso (westerndorp in Wuustwezel, nvdr). Had ik toen niet aan western riding gedaan, was ik waarschijnlijk niet aan linedancing begonnen.”
Linedance komt oorspronkelijk uit Amerika. Er wordt in rijen gedanst volgens een vast patroon, zodat het één geheel wordt.

“Ik heb altijd veel aan dansen gedaan, vroeger deed ik jazzballet, salsa, meringue, volksdansen, ballroomdancing, chachacha, swing en tegenwoordig ook Argentijnse tango. Zo’n twintig jaar geleden traden we op met volksdansen bij de Hoevefeesten in Kalmthout. ’s Middags was er een optreden van een linedance groep. Mijn vriendin en ik keken elkaar aan en we dachten allebei het zelfde. We hebben contact opgenomen en we zijn lessen gaan volgen.”

“We zijn bij de Chamrock begonnen in Achterbroek, iedere donderdag. Dat werd al snel dinsdag en donderdag. Ik kan goed onthouden, wat bij linedance belangrijk is. Thuis oefende ik veel en zonder voorbeeld, ik leg de lat altijd hoog voor mezelf. ’s Avonds voor ik ging slapen oefende ik nog een keer en dan zat het in mijn hoofd. Een discipline die ik mezelf vanaf het begin heb opgelegd.”

Sonja schrijft soms zelf ook wel een choreografie, al liggen de bestaande nummers vast.
“Je kunt het onderscheid maken door een linedance te dansen in plaats van te stappen,” legt Sonja uit, “dat maakt een groot verschil. Mensen die heel erg goed zijn, doen er wel eens een extra fantasietje bij, zoals een sprong of een draai. Eigenlijk zijn dat doorgaans de mannen die dat doen, terwijl het weer voornamelijk vrouwen zijn die linedancen.”

Oorspronkelijk was linedancing hier voor de cowboys. “Er was zelfs verschil tussen noord en zuid, maar dat was meer richting Antwerpen. De vrouwen dansten daar ook mee. De outfits gingen zo ver, dat je bijvoorbeeld geen horloge mocht dragen, hoogstens een vestzakhorloge. Gewoon een t-shirt ofzo was echt uit den boze, niemand deed dat dan ook.”

Sonja heeft zo’n twaalf jaar les gehad en na een jaar of vijf begon ze voor zichzelf. “Eigenlijk was dat helemaal niet de bedoeling,” lacht Sonja, “op de manage waar ik paard ging rijden, stond ik vaak na het rijden met mijn vriend te linedancen. Zonder dat ik het wist hebben ze daar toen een lijst opgehangen. Daar konden mensen zich opgeven als ze wilden leren ‘cowboydansen’. Op die manier ben ik er ingerold en heb dat zo’n drie jaar gedaan. Er waren zoveel aanmeldingen, dat ik met twee groepen moest starten. Het was altijd vrijblijvend: wie zin had kwam.”

“Sommige dansen kwamen uit Amerika, die liggen al zeker zo lang vast als ik al dans. Hier zijn ook wel choreografieën geschreven en soms zijn dansen ook gemoderniseerd. Zoals bijvoorbeeld een linedance op een zomerhit, maar dat zijn nooit blijvers. Een paar echte klassiekers zijn: Ring of Fire, Cotton Eyed Joe en Heart of Texas. Die gaan al tientallen jaren mee.”

“Tien jaar geleden ben ik met Country Spirit begonnen. Mijn vroeger lerares stopte en ik ben toen verder gegaan de groep les te geven. Het is geen dansschool, maar gewoon een gezellige club waar je vrijblijvend kunt komen dansen.”

“Ik zou me graag verder willen specialiseren in Catalan style. Dat is ook een linedance, maar veel sneller, met snellere draaien en sprongen, echt ingewikkeld voetenwerk. Met deze stijl ben ik pas vijf jaar geleden in aanraking gekomen. Deels kan ik het wel, maar ik zou me hier verder in moeten verdiepen. Helaas zijn er hier in de omgeving niet veel opleidingen te vinden. Omdat er meer beweging in zit, is er ook meer jeugd in geïnteresseerd dan in het gewone linedancen.”

“Ik ben eens een keer mee gaan dansen met Fair Play in Schoten, dat was voordat ik les gaf. Ze waren er een dans aan het uitleggen: Fly like a bird en de leraar stond daar op een gegeven moment mee te tobben. Hij wist niet meer hoe het verder moest. Ik kende die dans al en heb hem laten zien hoe het verder moest. Na de les vroeg hij me of ik nog eens een dans wilde komen uitleggen. Dat was een bizarre ervaring, omdat hij me verder niet kende. Maar wel leuk!”

LW

Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.

34