De bijzondere hobby van… Lu Van Dijck

Ook de voortschrijdende techniek kan een hobby van je worden, net zoals de komst van de computer dat voor Lu Van Dijck (65) werd.

Science Fiction

“Als beginnend leraar kocht ik met mijn eerste maandloon een elektronische typemachine met twee margrieten (twee lettertypes). Dat was mijn investering voor de volgende veertig jaar dacht ik toen”, herinnert Lu zich. “De computers kwamen ondertussen op en dat begon mij toch wel geweldig te interesseren. Ik ben namelijk ook SF-fan, en de computers uit Star Trek, Batman, SF-films… trokken me altijd geweldig aan.”

De eerste echte computer

“Op mijn eerste werk bij uitgeverij Brepols ben ik voor het eerst in contact gekomen met een echte computer, een machine die heel de drukkerij en persen aanstuurde. Dat zag er uit als een kast van twee meter op twee meter, met daar middenin een groen schermpje van ongeveer 20 op 15. En daar moesten wij onze gegevens ingeven. Die computer koste toen 30 miljoen BF, dat zou nu 750.000 euro zijn, maar als ik de inflatie er bij reken dan zou die machine nu zo’n anderhalf miljoen euro kosten gok ik.”

Computers gebruikt in Apollo-vluchten

“In de Koopjeskrant zag ik in 1988 (wat ik toen dacht) een geweldige aanbieding: een Tandy Radio Shack TRS80-computer die toen nieuw drie maandlonen kostte. Die heb ik gekocht voor 5000 BF. Ik heb me laten vertellen dat deze computers gebruikt werken in de Apollo-vluchten, om de maanreizen te sturen. Geheugen: 64k. Er zouden er telkens drie meegegaan zijn, maar eigenlijk heb ik daar nooit een bevestiging van gevonden. Daarna heb ik de Commodore 64 gekocht, ook tweedehands, met alle spelletjes.”

WYSIWYG

“Toen kwam de Atari 1040ST, de enige computer van die tijd die een eigen versie had van het venstersysteem van Apple. Ook had het een goede tekstverwerker, zonder de vervelende codes van de eerste Word Perfect. Ik kon mijn teksten voor school typen, zoals wij dat nu gewoon zijn. Dat heette toen WYSIWYG, “What you see is what you get”, en mijn dure typmachine kon weer verkocht worden. Je kon met de Atari ook muziek maken. Zo had onder meer Stevie Wonder zijn beroemde LP “Songs in the key of life” helemaal met deze computer opgenomen. Zelf muziek opnemen is er nooit van gekomen.”

Laptop met modem

“Ik ben daarna voor de krant gaan werken en kreeg daar een Toshiba 1000 laptop met modem mee naar huis. Voor de jongste onder ons: Een modem is een onderdeel waarmee je via de telefoon contact kon maken met een andere computer. Dat was erg ingewikkeld en tijdrovend: wachten, wachten tot je het gekraak hoorde dat aangaf dat er een verbinding tot stand was gekomen… en dan hopen dat de verbinding stabiel was. Voor de verslagen van de gemeenteraad moest ik dan op café mijn artikel gaan maken en daar dan alles doorsturen voor de deadline van 23:00. Dikwijls de vraag gehad toen ik zo zat te werken in het café: “Ah is dat nu een laptop….?” De mensen hadden al gehoord dat zoiets bestond, maar de meesten hadden het nog nooit gezien. Dit was rond 1992.”

De eerste Windows

“Daarna ben ik stilaan overgeschakeld op een gewone pc met de eerste Windows. Een jaar of tien later kreeg ik van een collega, die zijn huis aan het opruimen was, een Commodore 64. Ik pakte hem aan uit nostalgie, want ik wilde nog wel eens spelletjes spelen en zo. Toen ik dat tegen iemand anders vertelde, zei die ook ineens : ‘Ik heb nog een Z81 op zolder staan. Wil je die ook hebben’? En zo kwamen er nog wel wat meer pré-Windows computers in mijn schoot vallen.”

Buitenkans!

“De meeste computers heb ik dus gekregen, want het werd bekend in mijn vriendenkring dat ik verzamelaar was en ze kwamen ze gewoon brengen. Daarna ging ik wekelijks naar rommelmarkten om exemplaren te vinden die ik nog niet had, soms kopen tegen heel lage prijs, soms ruilen… Daar heb ik heel wat werk en energie ingestoken. Op Don Bosco Hoboken mocht ik een heel computerlokaal leeghalen, omdat ze daar alles gingen vernieuwen. Over buitenkansje gesproken.”

De IBM-computer van 2.000 kilo

“De belangrijkste aanbieding die ik ooit gekregen heb, was een IBM-computer van twee ton, met grote magneetbanden. Zo eentje die je in de rampenfilms of oorlogsfilms van de jaren zestig-zeventig zag staan. Ze wilden hem bij mij thuis komen afzetten, maar ik heb dat bod moeten weigeren. Zoveel plaats had ik niet dat ik hem kon plaatsen. Ik wilde hem zelfs in de living zetten als pronkstuk, maar mijn vrouw vond dat (terecht) geen goed idee. Daar heb ik nog altijd spijt van, o.a. omdat ik vermoed dat dat ding nu heel veel waard zou kunnen zijn.”

PC met handvat

“Ik had ook nog een ‘draagbare pc’ gekregen: eigenlijk gewoon een pc met een handvat, een ingebouwd toetsenbord en ingebouwde printer. Ik heb een keer meegedaan aan een wedstrijd voor ‘oudste laptop van België’ en ik ben toen tweede geëindigd, net de grote prijs gemist. Ondertussen ben ik gestopt met de rommelmarkten af te schuimen. Er is niks meer te vinden. Logisch want het aanbod geraakt op. Bovendien zijn er meer en meer, ook jonge, verzamelaars bijgekomen. De computers die ik heb worden bijna allemaal op Ebay aangeboden tegen zotte prijzen… Ik krijg ook nog aanbiedingen van afgeschreven computers, maar die moet ik allemaal weigeren, die zijn ook niet meer zo interessant omdat het ‘mysterie’ daar helemaal weg is. Mochten er nog mensen zijn die een pré-Windows computer hebben liggen op zolder, die wil ik nog altijd graag aannemen natuurlijk…”

Eerste kennismaking met internet

“De juiste datum ben ik kwijt, maar wij zijn ooit met een bus van 50 leerlingen naar Brussel gereden om daar kennis te laten maken met het internet. Een bankinstelling had daar een ruimte voorzien van een tiental computers met internetaansluiting, daar mochten onze leerlingen dan één voor één voor aan schuiven om iets te doen met het internet. Aangezien de jongens van toen ook niet vertrouwd waren met het web, was dat een gesukkel van jewelste. Achteraf werd er serieus gestoefd, dat ze (als één van de eerste klassen van Essen) op het world wide web hadden mogen surfen.”

Computermuseum met ‘oude brol’

“Ik heb geen technische opleiding, maar wilde niet onderdoen voor de leerlingen van mijn afdeling. Daarom begon ik me ook meer en meer te interesseren voor microcomputers. Toen ik een jaar of twintig geleden begon te verzamelen, heb ik zelfs een tentoonstelling gehouden op mijn nieuwe school: DBM Essen. Er waren niet veel bezoekers geïnteresseerd, behalve enkele ‘kenners’, die verbaasd reageerden en zich afvroegen: Werken ze hier nog altijd met die oude brol? Ze hadden het opschrift ‘Computermuseum’ dus duidelijk niet gelezen. Aan de overkant stonden immers de, toen supermoderne, computers met Pentium processoren te blinken…”

LW

Foto’s: Lu Van Dijck

Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.

Op de foto’s berust het auteursrecht. Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.

125